IGF-1

IGF-1 یا انسولین مانند  فاکتور رشد (insuline-like growth factor) یک فاکتور رشد است که از خانواده انسولین است. دارای تعداد مشابه آمینواسید با انسولین است و مسئول واکنش‌های آنابولیک در برابر هورمون رشد است. IGF-1 یک عامل بسیار مهم در دوران کودکی برای رشد و به‌شدت آنابولیک در افراد بالغ است.

تاریخچه

در دهه ۱۹۷۰  این ماده را به‌عنوان سولفیشن فاکتور (Sulfation factor) و NSILA شناخته می‌شد. در دهه ۱۹۸۰ به‌عنوان سوماتومدین سی (Somatomedin C) معرفی شد.

عملکرد IGF-1

IGF-1 در کبد آزاد می‌شود و به گیرنده‌های IGF در سلول‌ها متصل می‌شود که عامل تحریک رشد سلولی در بافت جدید و بافت موجود است و جلوی مرگ سلول را می‌گیرد. به‌شدت آنابولیک بوده و آنتی کاتابولیک است. برای بدنسازها و ورزشکاران دارای مزایای زیادی است، به دلیل آنابولیک بودن، جذب نیتروژن و سنتز پروتئین را افزایش می‌دهد. IGF-1 در حضور پروتئین باعث رشد سلول‌های عضلانی جدید می‌شود که مجموع کل سلول‌های عضلانی را افزایش می‌دهد.

IGF-1 از سلول‌های عصبی مغز محافظت کرده و اعصاب جدید را رشد می‌دهد که باعث افزایش سرعت یادگیری مهارت‌های جدید می‌شود. علاوه بر این مسئول تولید بافت پیوندی و شکل‌گیری کلاژن است و به ترمیم غضروف‌ها کمک می‌کند. همچنین با اثر بر بافت استخوانی به ساخت و ترمیم استخوان‌ها کمک می‌کند.

اطلاعات فنی

در پژوهشی که بر روی موش‌های جوان انجام گرفت این ترکیب باعث افزایش ۱۵% حجم عضلانی و افزایش ۱۴% قدرت در آن‌ها شد. بر روی موش‌های بالغ نیز ۲۷% افزایش قدرت در عضلاتی که تزریق در آن‌ها انجام‌شده بود دیده شد. مشاهده شد که جلوی پیری موش‌ها به این شکل‌گرفته شده است و علت آن نیز اثر IGF-1 بر سلول‌های گیرنده است که مسئول جوان‌سازی عضلات هستند.

در پژوهش دیگری که هورمون رشد با IGF-1 هم‌زمان استفاده می‌شدند میزان افزایش جرم خالص بدن افزایش و چربی کاهش پیدا کرد. محققان بر این عقیده هستند که استفاده از تستوسترون نیز باعث افزایش سطح IGF در عضلات می‌شود.

در یک پژوهش ۱۲ هفته‌ای، استفاده از IGF-1، IGF-1 و هورمون رشد و یا هورمون رشد به‌تنهایی باعث افزایش ۳ کیلوگرم حجم خالص و از دست دادن ۲ کیلوگرم چربی شد.

IGF-1 انسانی که IGF-1 R3 بلند نامیده می‌شود ۲ تا ۳ برابر از IGF-1 معمولی اثر بیشتری دارد.

نکته:

از این هورمون بیشتر برای ترمیم آسیب‌ها استفاده می‌شود و همچنین قدرت و سرعت و عملکرد را افزایش می‌دهد. افزایش ساخت عضله بهبود میابد و چربی سوزی در بدن نیز بهتر می‌شود. البته این خصوصیات به‌اندازه استروئیدهای آنابولیک قوی نیست اما بازهم قابل‌تأمل است.

بیشتر افراد حدود ۱۰۰ میکروگرم در روز را به‌صورت دوطرفه در یک دسته عضلانی که تمرین آن را انجام داده‌اند بلافاصله پس از تمرین تزریق می‌کنند.

به نظر می‌رسد که استفاده از آن به همراه ترنبولون و تستوسترون عملکرد بسیار خوبی دارد.

منابع

1. Viral mediated expression of insulin-like growth factor I blocks the aging-related loss of skeletal muscle function.Proc Natl Acad Sci U S A. 1998 Dec 22;95(26):15603-7.
2. Recombinant human growth hormone, insulin-like growth factor 1, and combination therapy in AIDS-associated wasting. A randomized, double-blind, placebo-controlled trial. Ann Intern Med. 1996 Dec ۱;۱۲۵(۱۱):۸۶۵-۷۲.
3. Am J Physiol Endocrinol Metab. 2002 Mar;282(3):E601
4. Am J Physiol Endocrinol Metab. 2002 Mar;282(3):E601-
5. IGF-I variants which bind poorly to IGF-binding proteins show more potent and prolonged  hypoglycaemic action than native IGF-I in pigs and marmoset monkeys.J Endocrinol. 1997 Nov;155(2):377-86.
6. In vivo actions of IGF analogues with poor affinities for IGFBPs: metabolic and growth effects in pigs of different ages and GH responsiveness. Prog Growth Factor Res. 1995;6(2-4):385-95. Review.