پروویرون
پروویرون (Proviron) یا مسترولون (mesterolone) یک استروئید آنابولیک جذاب است. البته بدنسازها زیاد به آن توجهی ندارند. شاید اصلی‌ترین علت استفاده از پروویرون در دوره استروئیدی، به دلیل خاصیت آنتی استروژنی آن است. معمولاً آن را قبل از بعضی از آنتی آرومات ها مانند کلومید و نولوادکس استفاده می‌کنند.
بدون استفاده از پروویرون میزان آرومات شدن استروئیدها در دوره بسیار بالا می‌رود. البته اگر از آنتی استروژن‌های جدیدتر استفاده شود دیگر لازم نیست از این هورمون استفاده شود.
روش کار این هورمون به این شکل است که به‌صورت ضعیف جلوی گیرنده‌های استروژنی و آنزیم‌های آروماتی را می‌گیرد. در مرحله اول جلوی تعدادی از گیرنده‌های استروژنی را می‌گیرد، لذا فعالیت استروژنی در بدن کاهش پیدا می‌کند. در مرحله دوم تعدادی از مولکول‌های آروماتاز را می‌شکند تا نتواند تستوسترون را به استروژن تبدیل کند.
یکی دیگر از دلایل استفاده از این هورمون این است که افرادی که در دوره استروئیدی هستند می‌ترسند میزان لیبیدو(توان جنسی) در آن‌ها کاهش یابد. البته افزایش میزان آندروژن به‌صورت کلی می‌تواند باعث افزایش لیبیدو در فرد شود. سایر استروئیدهای آنابولیک دیگر نیز اثر مشابهی بر روی لیبیدو دارند. بعضی از استروئیدها مانند ناندرلون(دکا) اثر منفی بر لیبیدو دارند.
پروویرون در مردان اثری بر عضله سازی ندارد. ولی مصرف ۵۰ میلی‌گرم در مدت کوتاهی قبل از تمرین می‌تواند عملکرد فرد را بالاتر ببرد.
این هورمون برای فاصله بین دوره‌های استروئیدی و PCT مناسب نیست.
استفاده از پروویرون در بانوان
پروویرون در بدنسازهای خانم نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد اما به‌مقدار بسیار بالا، باعث ایجاد خصوصیات مردانه در آن‌ها می‌شود. اکثراً برای چربی سوزی از آن استفاده می‌کنند اما انتخاب‌های مناسب‌تری نیز برای این هدف وجود دارد. این اثر را می‌توان با آنتی استروژن‌هایی مانند نولوادکس بدست آورد. برای اثرات آنابولیکی نیز انتخاب بهتری مانند پریموبلان وجود دارد.
برخلاف بسیاری از هورمون‌های خوراکی پروویرون برای کبد سمی نیست و علت آن نیز عدم وجود ۱۷-آلکالوئید است.
قرص‌های آن معمولاً ۲۵ میلی‌گرم است و در هر نوبت ۲ عدد هم‌زمان مصرف می‌شود. مصرف مقدار بیشتر از آن، اثر بیشتری ندارد. بعضی از افراد در دره استروئیدی هنگام استفاده از این هورمون احساس می‌کنند که میزان رگ‌هایشان بیشتر به چشم می‌آید.
