ساق پا ایستاده در مقابل ساق پا نشسته: کدام حجم بهتری میدهد؟

آیا ساق پای شما باریک است و نمیدانید چه تمرینی برای افزایش سایز آن انجام دهید؟ آقای برد بورلند هر دو حرکت معروف ساق پا را تحلیل و بررسی میکند و به شما کمک میکند که تصمیم بگیرید کدام بهتر است، ساق پا ایستاده یا نشسته.

ساق پا همیشه یکی از عضلاتی بوده است که کمتر به آن توجه میشده و بیشتر توجه به عضلات در معرض دید مانند بازوها و سینه و شکم بوده است. حتی عضلات چهارسر ران بیشتر مورد توجه بوده است. عضلات ساق پا نیز نیاز به رسیدگی دارند تا بتوانند حجم خوبی بدست آورند.

دو عدد از بهترین تمرینات برای ساخت این عضلات ؛ ساق پا ایستاده و ساق پا نشسته است. دو حرکت کاملاً متفاوت با هدف یکسان که افزایش حجم عضله است و البته هرکدام عملکرد خاص خود را دارد که بر روی آن تمرکز میکند. بیایید از نزدیکتر به این دو حرکت کلاسیک نگاه بیاندازیم و ببینیم کدام به افزایش حجم و ساخت شکل الماس مانند این عضله کمک بیشتری میکند.

ساق پا ایستاده

ساق پا ایستاده تمرینی است که بر روی وسایل مختلفی قابل اجرا است. مهمترین عامل در اجرای آن توجه به زاویه زانو است. چه آن را بخواهید بر روی دستگاه ساق پا ایستاده انجام دهید و چه با پرس پا یا دستگاه اسکات یا اسمیت، صاف بودن پا یک امر ضروری است.

شانه های خود را در زیر ابرهای دستگاه ثابت کنید و بر روی پایه بایستید. یک خم بسیار کم به زانو بدهید و در تمام مدت اجرای حرکت آن را ثابت نگه دارید. اگر برای شما سخت است که زانوهای خود را ثابت نگه دارید زانوی خود را قفل کنید و عضله چهارسر ران را منقبض کنید. پاشنه پا را تا زمانی که کشش کامل را احساس کنید پایین بیاورید و سپس قد بلندی کنید و بر روی سینه پا بالا بروید تا ساق پا کاملاً منقبض شود.

مزایا:

مهمترین مزیت ساق پا ایستاده با پاهای راست این است که فشار مستقیم بر عضله گاستروسنمیوس وارد میشود که عضله بیرونی پشت ساق است که پایین آن به شکل قلب است. فقط باید زانو صاف بماند بدون آنکه فشار را به عضلات زیرین منتقل نماید. تمرین این عضله باعث افزایش قطر ساق پا میشود.

معایب:

بازی کردن زیاد و افزایش زیاد وزنه که بصورت اسکات انجام می‌شود و زانوها خم میشود و اثر تمرین را از بین میبرد.

ساق پا نشسته

این حرکت بر بخش های دیگری از عضلات ساق پا فشار وارد می آورد. فشار اصلی این حرکت بر عضلات سولیوس است که در زیر عضله گاستروسنمیوس قرار دارد و در طول کل ساق پا تا تاندون آشیل کشیده شده است و هنگامی که زانو در زاویه ۹۰ درجه است بیشترین فشار بر آن وارد میشود.

بر روی دستگاه ساق پا نشسته بنشینید و پایه ها بر روی زانو قرار بگیرد و زانو در زاویه ۹۰ درجه باشد و سینه پا در محل پایه باشد. به آرامی پاشنه پا را پایین بیاورید تا کشش کامل ایجاد شود و سپس به آرامی پاشنه را بالا ببرید تا عضله کاملاً منقبض شود.

مزایا:

تنها حرکت مؤثر برای عضله سولیوس است و بر عضله قطور زیر عضله گاستروسنمیوس  را افزایش میدهد. بدانید که این عضله حجم زیادی از عضله ساق پا را تشکیل میدهد و اگر به درستی تمرین داده شود سایز و شکل زیبایی به ساق ها میبخشد.

معایب:

همانطور که مشخص است این تمرین بر روی عضله گاستروسنمیوس کار نمیکند. زاویه زانو مشخص میکند که فشار به کجا باید وارد شود. مانند بقیه تمرینات ساق سرعت باید کم باشد و وزنه نیز نباید زیادی سنگین باشد زیرا وزنه سنگین میتواند باعث آسیب شود. حرکت باید به درستی و در تمام طول دامنه حرکتی انجام شود و با کنترل اجرا شود.

جمع بندی

حال میتوانید تصمیم بگیرید ساق پا ایستاده یا نشسته بزنید. با توجه به اینکه این دو حرکت بر روی دو عضله متفاوت کار میکنند; برای رشد کامل و رسیدن به هدف اصلی که رشد عضلات ساق پا است; باید از هردو این حرکات استفاده نمایید.

میتوانید برای تنوع بخشیدن به تمرینات ساق پا از وسایل مختلف برای اجرای این تمرینات استفاده نمایید.