تستوسترون پروپیونات

تستوسترون اصلی‌ترین هورمون جنسی مردانه است که مسئول ایجاد خصوصیات مردانه است. وقتی به‌صورت مصنوعی در آزمایشگاه ساخته می‌شود؛ معمولاً یک استر به آن اضافه می‌شود تا آزادسازی آن را در خون طولانی‌تر کند . تستوسترون پروپیونات (Testosterone Propionate) یک از استرهایی است که کمترین زمان را برای آزاد شدن در خون نیاز دارد. با توجه به مدت عمر کوتاه آن در بدن تزریق آن نیز باید حداقل روز در میان انجام شود.

تستوسترون پروپیونات کمترین عارضه جانبی را نسبت به سایر تستوسترون ها می‌تواند ایجاد کند.

تاریخچه

تستوسترون اولین استروئید آنابولیکی بود که در دهه ۱۹۳۰ ساخته شد و برای سال‌ها در رشته بدنسازی مورداستفاده قرار گرفت. نام‌های دیگر تستوسترون پروپیونات تستوویس (Testovis) و ویرورمون (Virormone) است.

عمل استروئیدی تستوسترون پروپیونات

هورمون تستوسترون طبیعی باعث بهبود سلامت و لیبیدو ، انرژی و ایمنی بدن و افزایش چربی سوزی و افزایش حجم عضلات بدن می‌شود و جلوی پوکی استخوان را می‌گیرد و خطر بیماری‌های قلبی را پایین می‌آورد. تستوسترون باعث ایجاد خصوصیات ثانویه جنسی نیز می‌شود که شامل موهای صورت و شانه‌های پهن و خط فک و حجم عضلانی است. تستوسترون با اتصال به گیرنده‌های آندروژن باعث افزایش عضلات و چربی سوزی و ترمیم و رشد بدن می‌شود.

عوارض مختلفی نیز ممکن است به دلیل استفاده از تستوسترون پروپیونات در فرد ایجاد شود. این هورمون سطح آروماتی بالایی دارد که به استروژن و DHT تبدیل می‌شود. افزایش استروژن که هورمون زنانه است موجب ایجاد جینکوماستی و قطع تولید تستوسترون طبیعی در بدن می‌شود. این عوارض با مصرف طولانی‌مدت و دوز بالا تشدید می‌شود. هرچه دوز مصرفی بالاتر برود میزان اثر مثبت و عوارض آن نیز افزایش می‌یابد.

تستوسترون بهترین هورمون برای افزایش حجم عضلانی است.

دوز مصرفی

دوز مصرفی معمول این هورمون ۱۰۰ میلی‌گرم به‌صورت روزانه یا روز درمیان است.

منبع

  1. Am J Physiol Endocrinol Metab. 2001 Dec;281(6):E1172-81.
  2. J Lab Clin Med. 1995 Mar;125(3):326-33.
  3. Am J Physiol. 1998 Nov;275(5 Pt 1):E864-712
  4. J Clin Endocrinol Metab. 1997 Feb;82(2):407-13
  5. Am J Physiol Endocrinol Metab. 2002 Mar;282(3):E601-7.
  6. Curr Opin Clin Nutr Metab Care. 2004 May;7(3):271-7.
  7. Curr Pharm Biotechnol. 2004 Oct;5(5):459-70.
  8. J Clin Endocrinol Metab. 2004 Oct;89(10):5245-55.